Als tolk was George Molnar op 5 mei 1944 aanwezig in hotel De Wereld in Wageningen aan de onderhandelingstafel . De toen 22-jarige Canadees zat aan tafel tussen prins Bernard en generaal Charles Foulkes.
Hij was al een aantal jaar de nog enige levende getuige, nu is hij op 95-jarige leeftijd overleden, dat schrijft het Reformatorisch Dagblad.
Alleen die ene keer
George is alleen die dag, 5 mei in Wageningen geweest en keerde nooit terug. Hij werd door generaal Foulkes meegenomen naar de onderhandelingstafel en hij was de jongste kapitein in het Canadese leger tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Geboren in Hongarije leerde George van zijn moeder Duits, Frans, Engels en Italiaans. Ook leerde hij Russisch van een immigrant.
Eind jaren ’30 emigreerde Georgia naar Canada, zijn vader achterna die als pastoor gevraagd was te preken in Calgary.
Dienstplicht
Opgeroepen voor militaire dienst op 19-jarige leeftijd in mei 1942 ging George door de basistraining en leerde tanks te besturen in Dundurn. Hij werd geselecteerd voor de officierstraining en daarna naar Aldershot in Engeland gebracht. Daar viel zijn kennis van de talen al snel op en hij werd bij het Intelligence Corps ingedeeld.
In Nederland aangekomen werd hij bij de First Canadian Division headquarters in Apeldoorn gestationeerd. Eén van zijn taken was het ondervragen van gevangenen, zijn kennis van de Duitse taal kwam daarbij goed van pas.
Op de avond voor 5 mei kreeg hij van Majoor-Generaal Harry Wickwire Foster de orders de volgende dag klaar te staan om 08:00 uur. Ook toen ze dwars door de vijandelijke linies reden, vertelde Foster niets over de bedoeling van deze reis.
Hij had alleen gezegd: “Ik laat je er dichtbij de locatie van een bijeenkomst uit.” herinnerde George zich in The Edmonton Journal in 2015. “Goed geïnformeerd over wat er ging gebeuren was ik niet.”
Hotel De Wereld
In Wageningen aangekomen werd hij naar hotel De Wereld gedirigeerd. Om 11:00 begon de eerste bijeenkomt. George zat tussen generaal Foulkes en prins Bernhard in, recht tegenover de Duitse generaal Johannes Blaskowitz.
Foulkes begon de voorwaarden van overgave te dicteren, steeds even wachtend zodat George de tekst in het Duits kon vertalen.
Blaskowitz stelde af en toe een vraag, maar Foulkes was duidelijk: er werd niet gediscussieerd over de voorwaarden.
Opwinding
Aan de andere kant naast hem zat prins Bernard die zijn opwinding nauwelijks had kunnen verbergen. In de pauze sprak de prins George aan, hij feliciteerde hem en vroeg waar hij zo goed Duits had leren spreken.
“Hij was aardig voor me en respectvol.” herinnerd George zich. “Hij vertelde me de betekenis van dit moment goed te beseffen.”
“Ik werd de hele dag bezig gehouden en ik had niet echt de tijd om stil te staan hoe belangrijk deze gebeurtenis was. Maar het besef dat ik in het gezelschap was van de personen die Canada en de geallieerden representeerden, maakte het erg spannend.”
“Het was inderdaad een onvergetelijke ervaring.” aldus George in 2015.
(meer lezen in de Canadese Edmonton Journal)
