Een wandeling in de natuur en discriminatie van de bovenste plank

Foto: Ede Nieuws

Het is een heerlijke dag om eens een flinke wandeling te maken met de hond. We besluiten om eens wat verder weg te gaan en op Google vinden we een gebied waar ook onze viervoeter vrij mag rond springen.

Door juffrouw Raadgever

Als we aankomen zien we dat er al heel wat auto’s geparkeerd staan en ook wij zoeken een plekje. Ondanks de auto’s is het hier stil. Tot nu toe geen mens te zien.

Als we verder lopen over het pad dat heide, bos en zand scheidt krijgen we tegemoet komend verkeer. Een mevrouw op een scootmobiel met naast haar twee grote honden. Achter haar een man op de fiets.

Die zijn vanavond zo moe….

Onze viervoeter blijft afwachtend staan. De mevrouw is nu bijna bij ons. Ook de man stapt af. “Niks aan de hand hoor”, zegt ze, “ ze zijn gewend om met andere honden te spelen.”

Nu die van ons iets minder. Een van de honden rent uitdagend vooruit en vlak voor onze hond stuift hij het zand op. Ik zie onze hond een klein sprongetje maken en vervolgens met grote sprongen gehoor geven aan de uitdaging. We laten ze lekker even gaan. Geweldig.

“Die zijn vanavond zo moe dat we er geen hond meer aan hebben”, zegt de mevrouw lachend. We blijven staan om naar het honden geweld te kijken. De man verteld ons dat ze hier veel vaker komen. Het pad is speciaal aangelegd voor mindervaliden. Ze hebben er al heel wat kilometers opzitten een aanrader dus, zeker ook met een hond.

Dan vraagt de mevrouw of het ons ook is opgevallen dat er hier heel veel mannen samen wandelen. Verderop is nog een parkeerplaats. Het hier ook een ontmoetingsplaats voor mannen. De man haast zich te zeggen dat ze dat zelf moeten weten maar dat er hier ook veel gezinnen met kinderen komen.

Die combinatie vind hij niet zo geweldig. Zeker niet als het zo midden op de dag is. En dan verteld hij wat hem een kleine week geleden overkwam.

Een ijskoude discriminatie

Het was warm en toen ze na hun wandeling bij de parkeerplaats terug kwamen hebben ze de scootmobiel en de honden eerst in de auto gezet. Zijn vrouw was moe en besloot om ook alvast in de auto te gaan zitten. Omdat de auto in de schaduw stond was hij lopend naar de ijskar bij de ingang gegaan om voor hen beiden een ijsje te halen.

Op de kaart die aan de kar hangt staat dat elk bolletje één euro vijfentwintig kost. Duurder dat bij de ijsboer in het dorp, maar dat zal wel komen omdat deze plek in de middle-of-nowhere ook betaald moet worden. Zo had hij gedacht. Dus hij bestelt voor elk twee bolletjes en haalt zijn portemonnee tevoorschijn en pakt vast vijf euro.

De ijsboer zet de ijsjes in het rekje en zegt: ”Twee en twintig euro alsjeblieft “ Eerst denkt hij dat hij het verkeerd verstaan heeft. Maar nee de ijsboer blijft volhouden dat het toch echt twee en twintig euro kost.

Verbijstert heeft hij de ijsboer aan gekeken en gevraagd of hij wel kon rekenen. Wat er dan gebeurd is onvoorstelbaar.

De ijsboer zegt tegen de vrouw die achter hem in de kar zit: “Maak even een foto van deze vent. Hij wil niet betalen maar wel met zijn kop in de krant blijkbaar” en dreigend naar hem “en met de vermelding dat hij hier op deze plek aanwezig is.”

Als de vrouw gaat staan en haar mobieltje gereed houd voor een foto, heeft hij zich omgedraaid en is weggelopen en de ijsjes op het rekje achter gelaten. Zonder nog op of om te kijken is hij bij zijn vrouw in de auto gestapt en zijn ze weggereden. Het voorval heeft diepe indruk op hen beiden gemaakt. Besluit de man zijn verhaal.

Om woest van te worden

We hebben het hele verhaal met verbazing aan gehoord en hebben even geen weerwoord voor handen. Hoe bestaat het! Inmiddels zijn onze honden uitgeraasd en liggen rustig op het pad te wachten tot we onze wandeling voortzetten. Tijd om verder te gaan nemen we afscheid.

Nog ontdaan van het verhaal vervolgen we onze route. Waarschijnlijk heeft de ijsboer de man aangezien voor een van de andere mannen die hier regelmatig komen. Maar dan nog. Waar gaat dit over? Een ding is zeker. Waar je ook bent het is altijd opletten geblazen want lang niet iedereen is zo tolerant als eigenlijk zou moeten.

Als we op de parkeerplaats terug komen zien we de ijskar staan. Aan ons zal deze ijsboer geen cent verdienen. Het liefst zouden we hem te verantwoording roepen maar dat is niet onze taak.

We vinden dat deze ijsboer eigenlijk zelf met zijn gezicht in de krant moet. Deze manier van doen is discriminatie en provoceren van de bovenste plank.

Zo vreselijk onterecht. Wat zou hij gedaan hebben als de man samen met zijn vrouw voor de kar had gestaan. Had hij dan wel de prijs op de kaart laten betalen?

Met vriendelijke groet juffrouw Raadgever

Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen