Zo gek, maar bij een nieuw jaar hoort volgens mij ook een schoon en fris bed. Dus oudejaarsdag staat hier de wasmachine aan en zijn de bedden afgehaald. Al jaren is dat zo. Hoe die gewoonte erin geslopen is, kan ik bij lange na niet meer bedenken. Waarschijnlijk één of andere vreemde tic die niet te bedwingen valt. Vreemd. Ja. Maar toch. Ben ik de enige? Vast niet.
Door juffrouw Raadgever
En na een avond vol gedreun van de carbid schoten, vuurwerk flitsen en schalen met oliebollen en glazen champagne kan ik me verheugen op een heerlijk bed. Zeker weten dat na een paar minuten naast mij manlief zachtjes snurkt. Prima. De hele morgen en een deel van de middag heeft hij in het schuurtje de oliebollen en appelflappen staan bakken. Tegen de verdrukking in want als de geur van de eerste bollen door de open deur over het pleintje gaat, staan er al snel een paar buurmannen.
Ze komen op de geur af. Letterlijk en figuurlijk. Die kerels zijn ook niet gek. Elk jaar het zelfde ritueel. Ze weten dat er naast die oliebollen ook wat anders te scoren valt. Altijd met oudjaar staat er een fles. Een grote. Hoe kouder hoe beter. Bitter en kruidig. Nee ik noem geen namen maar het heeft iets met een meester en een jager te maken. De fles is groen.
Dit jaar moest er trouwens een koeltas met koelelementen aan te pas komen om de fles op de juiste temperatuur te houden. Zelfs de kleine borrelglaasjes gingen mee de schuur in. Volg dit recept twee jaar en je bent ervan verzekerd dat je nooit meer alleen je oliebollen in de schuur staat te bakken. Een klusje wat toch wel een aantal uurtjes weg tikt als je schaal met bollen maar niet voller wordt en je zonder dat je het van plan was, zo’n beetje voor de hele buurt staat te bakken.
Goed voor het sociale contact. Dat dan weer wel. Als je handig bent spreek dan alvast af wie volgend jaar de Sjaak is. Alhoewel.
Toch vuurwerk voor zes uur
Het is een gezellige boel en terwijl ik de bedden opmaak hoor ik regelmatig het lachen van de mannen. Geen idee waar het gesprek over gaat maar het klinkt goed. Het vuurwerk is wel even een dingetje. Er mag pas na zes uur afgestoken worden maar wat is er leuker dan dat pappa, die meestal niet voorhanden is, nu zoonlief van tien en een vriendje leert hoe, veilig, een rotje af te steken.
Geen groot vuurwerk maar dat kleine oefenspul die toch wel een ‘leuke’ klap geven als het ontploft op een afstand door pa of de buurman als veilig aangeven. Heel gewoon geen fratsen. De jongens wordt vakkundig geleerd hoe ze het aan moeten pakken en aan de koppies is te zien dat ze het geweldig vinden dat ook zij mee mogen doen. Dus toch vuurwerk voor zes uur. Echt groot worden ze al.
En als dan aan het einde van de middag alle bakspullen opgeruimd zijn en iedereen binnen is komt de spanning voor de avond. Opblijven tot twaalf uur en het grote vuurwerk. In de gang liggen de pakketten met vuurpijlen en knallers klaar. Op de kast in de kamer de lonten, veiligheid brillen en een aansteker. De tijd kruipt. Elk half uur vraagt er wel één hoelang nog. En dan eindelijk is het zover.
Het aftellen kan beginnen. De TV klok zorgt ervoor dat we niet te vroeg de straat op rennen. Dat zou wat zijn. Vijf minuten voor tijd al. Zo stom. Nadat er een haastige slok uit de opgeheven glazen is genomen gaat iedereen richting de straat en barst het vuurwerk los. Tot ruim na tweeën en dan wordt het stil.
De ontgoocheling de volgende dag
Berichten over branden, kapotte ruiten, hulpverleners die belaagd worden, oproerkraaiers die in de zo rustige wijken de boel komen verzieken en veel te zwaar vuurwerk. Bommen met als gevolg vreselijke schade. Door het hele land, overal wangedrag. Ben ik dan zo naïef dat ik denk dat er in Nederland nog gewoon oud en nieuw gevierd kan worden of is die tijd voorgoed voorbij.
Is de nostalgie uit mijn herinnering nog een schim? Ik kan het haast niet geloven. Waarom moet alles steeds groter, harder en gevaarlijker. Denkt dan niemand na? Vier doden zijn er vier te veel en dan al die gewonden. Er is zoveel gewaarschuwd. Willen we het echt: geen klein vuurwerk meer in de straten, geen vuren meer op de stranden. Moet het allemaal worden verboden omdat er mensen zijn die geen maat weten te houden???
En gaat nu echt dat handjevol mensen die zich met drank en drugs ‘oppeppen’ het voor de rest voor altijd onmogelijk maken. Teleurstellend. Misschien een idee om juist deze groep dit jaar aan de slag te zetten om een mooi oudejaarsfeest voor 2019-2020 voor al die teleurgestelde medeburgers uit te werken. Een blauwdruk voor een knalfeest opmaat. Want ook dat is wel mogelijk.
In heel veel plaatsen is er gelukkig geen ellende geweest. Samen oudjaar ‘vieren’ geeft leuke herinneringen, toch?
Met vriendelijke groet juffrouw Raadgever
