Als je er over nadenkt is het best gek, eigenlijk. Dat het nodig is dat er speciaal een week voor moet worden uitgeroepen via de Media. Voor het voorlezen van kinderen bedoel ik. Wat een timing. Met dit weer.
Door juffrouw Raadgever
Wat mij betreft, hop met een boek op de bank. Heerlijk. Goed voorbeeld doet goed volgen. Dat geldt nog steeds. Als ik er zo even over nadenk is er in mijn leventje heel wat voorgelezen. Opa en Oma hadden een winkel. Elke middag zat oma in de voorkamer boven. Ze werkte de hele morgen maar ’s middags kon ze lezen en naar buiten kijken. Oma las veel. Heel veel. Dus las ze ons ook voor.
Wij mochten kiezen welk boek en dat was vaak het zelfde plakboek van Van Nelle koffie en thee. Alle plaatjes zaten er keurig op hun plek. De avonturen van Piggelmee en zijn vrouwtje. Nog ken ik de begin regels uit het hoofd. “In het land der blonde duinen niet zo heel ver van de zee. Woonde eens een dwergen paartje en het hete Piggelmee.” Helaas, verder kom ik niet.
Ze woonden in een omgekeerde Keulse pot en dronken Van Nelle koffie. Tot Piggelmee ontdekte dat hij het visje in de zee alles kon vragen. Het spannende was dat ook alles wat hij vroeg er was als hij thuis kwam. Ze kregen een huisje met alles erop en eraan. Maar toen het vrouwtje, Piggelmee naar het visje stuurde om betere koffie ging het mis en was alles weer bij het oude toen vriendje Piggelmee thuis kwam. Het vrouwtje huilde tranen met tuiten.
De boodschap was dat we allemaal aan de Van Nelle koffie en thee moesten. Een grote reclame dus. Als kind vond ik het prachtig en heb het boek ook aan mijn kinderen voorgelezen. Alleen onze dochter vond het leuk en leest hem haar kinderen ook weer voor. Er zijn meerdere fijne herinneringen aan het voorlezen.
In de dagelijkse krant, die we samen met opa en oma lazen, in verband met de kosten besparing, stond elke dag een stuk van een verhaal of boek afgedrukt. Op zaterdag kwam de stapel kranten van die week bij ons terecht. ’s Avonds na het eten ,las moeder de jeugdfeuilleton voor. Als de jongsten naar bed waren kwam het feuilleton voor de groteren aan de beurt. Die stond alleen in de krant van zaterdag
Herinnering
Voorlezen op school. Het geluk wil dat onze schoolmeester heel spannend kon voorlezen. Elke vrijdagmiddag was het boeken-uitleen op school. Achter in elke klas stond een kast vol boeken met een sticker met een nummer erop. Elk kind mocht om de beurt zelfstandig een boek uit de kast uitzoeken. Dit moest heel zachtjes gebeuren want de meester las onder tijd voor.
Zelf schreef je in een schrift achter je naam het nummer wat je meenam. Je kruiste het nummer af van het boek wat je terug bracht. Als iedereen een boek had ging de meester nog even door met voorlezen. Tenminste als we dat verdiend hadden door heel zachtjes te doen. Zeker als de meester ‘spannend’ voorlas was het doodstil in de klas.
Vaak koos hij een boek dat over de geschiedenis vertelde. Denk aan zoiets als Kruistocht In Spijkerbroek, maar dan anders. Geschikt voor zowel jongens als meisjes.
Even geen televisie aan
Op zondag las mijn moeder ook vaak voor uit een boek in het Fries of Gronings geschreven. Speciaal voor de liefhebbers. Wij verstonden dat, want onze Beppe (oma) sprak als ze bij ons bleef logeren altijd alleen maar Fries met onze moeder. Wij woonden toen nog in de provincie Groningen. Als we het niet begrepen moesten we maar vragen wat het betekende.
Zo heeft ons gezin het Fries, naast het Gronings geleerd. Nu super gemakkelijk want Fries en Engels en Gronings en Duits hebben wel wat van elkaar. Leve het dialect of mag ik eindelijk Streektaal zeggen? Wat mij betreft heeft het voorlezen mij veel geleerd. Zoals, naast het Fries en het Gronings, het algemene Nederlands, de Bijbelse geschiedenis en de Historie van ons land en daarbuiten. Spannende en ook heel spannende verhalen. Mijn moeder kon ook heel goed voorlezen je hing aan haar lippen.
Ik zeg DOEN. Neem er de tijd voor. Even de televisie uit. Elke week een vast moment. Elke keer een uniek ouder kind moment.
Met vriendelijke groet juffrouw Raadgever
