Lekker koppig

Foto: Ede.Nieuws

Je kent ze wel. Die meisjes van drie die voet bij stuk weten te houden. Het is al een paar dagen warm en dus lekker om buiten te spelen in de tuin. Vanmiddag hebben ze samen de tuinstoelen en tafel een flinke sop-beurt gegeven.

Door juffrouw Raadgever

Moeder en de kleine krullenbol. Ze is nog maar drie jaar en steelt alle aandacht met haar bos rode krullen. Allebei een emmer sop met een spons en poetsen maar. Uiteindelijk zijn ze beide drijfnat. Haar jurkje kun je echt uitwringen. Wat een pret. Omdat ze zo goed geholpen heeft krijgt ze als beloning een waterijsje uit de vriezer. Even later zit ze met droge kleren aan te genieten van het zoete ijsje.

Moeder heeft een theedoek als bescherming om haar hals geknoopt. Een hele grote slap dus. En dat is maar goed ook. Het is de eerste keer dat ze zelf zo’n ijsje kan eten. Als moeder haar wil helpen draait ze koppig weg en zegt kordaat:”Neéééé, zelf doen!”

Door de zon smelt het ijs sneller dan ze wil. Als er uiteindelijk alleen nog maar een stokje over is zet ze het op een brullen. Ze huilt van teleurstelling. Moeder weet even niet wat ze hier nu mee aan moet. Troosten helpt niet. Ze blijft verdrietig. Maar even alleen laten denkt ze en loopt het huis in. Achter haar wordt het ineens stil. Vanuit het raam ziet ze dat haar meisje alweer afgeleid is door haar speelgoed. Ze lijkt te accepteren dat het ijsje op is. Weg. Gelukkig deze hobbel is ook weer genomen.

Het geheim

Er zijn logees en het is druk in huis en in de tuin. Gezellig een huis vol. Hoe meer zielen hoe meer vreugd, geldt zeker voor dit huis. Als er in de middag thee wordt gedronken doen ze dat in de tuin. Omdat er visite is krijgen de kinderen een ijsje. De kleine meid zit nu in haar eigen kleine stoeltje. Weer een theedoek om. En dan gebeurd het.

Als het ijsje op is zet ze het weer op een onbedaarlijke brulpartij. Iedereen kijk verschrikt. Moeder legt uit dat dit al eerder gebeurd is en dat ze eigenlijk niet weet wat ze hier aan moet doen. Het kind is zo teleurgesteld dat het ijsje ineens weg is. Oom Hans begint te lachen. Hij heeft een oplossing. Hij gaat naar de kleine brulaap toe en neemt haar bij de hand .”Kom,” zegt hij alleen.

Hij kijkt heel geheimzinnig. Als ze langs de andere kinderen lopen verzameld hij de lege stokjes. Samen lopen ze het tuinpad af. Buiten gehoor afstand zien we hem de kleine meid iets vertellen waarop ze zich bukt en de stokjes netjes naast elkaar in het zand prikken. Samen komen ze terug en oom Hans zegt: Wij hebben samen een geheim.

IJsstokjes

Hij heeft haar stil gekregen en dat is al wat. Als iedereen de volgende dag weer ijs krijgt, blijft het huilen uit. Tot ieders verbazing verzameld het meisje vlug de ijsstokjes en loop weer het pad af. Ze bukt zich en zet de stokjes netjes naast de anderen. Moeder trekt een gezicht naar oom Hans. Wat? Zegt haar blik, maar oom lacht alleen maar.

Als de laatste dag van de logeerpartij is aan gebroken en iedereen in huis druk bezig is om of de koffer te pakken of ontbijt te maken, klinkt in de tuin een juich kreet van het kleine meisje. Buiten gekomen zien we wat daarvan de oorzaak is. Naast het tuinpad in de schaduw staan keurig op een rij een paar waterijsjes.

Het kind roept :”Kijk, kijk ijsjes. Als ik niet huil. Komt er een ijsje groeien.” Oom Hans staat op een afstandje te lachen. Hij is net terug van een vroege wandeling. Ja, naar de winkel. Daar heeft hij vlug een paar ijsjes gekocht en ze naast het pad in het zand gestoken. Hij had pech want de ijsjes uit de vriezer waren op. Dat had hij weer, lacht hij.

Als even later de auto van de logees de straat uit rijdt verzucht moeder: ”Daar ben ik mooi klaar mee. Die oom Hans. Aan mij de schone taak om het kind uit te leggen dat hij de ijsjes er heeft laten ‘groeien’. Het heeft wel even geduurd voor ze het helemaal begreep. Maar het op een huilen zetten heeft ze niet meer gedaan.” Wel is ze nog een paar keer gaan kijken of er weer een ijsje gegroeid was. Nee, dus. Later is ze er nog wel eens mee geplaagd.

Als je het ijsje dus echt zo lekker vindt kun je altijd nog het stokje in de grond stoppen in de tuin. Je weet maar nooit.

Met vriendelijke groet juffrouw Raadgever

Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen