Samen komen we een heel eind

Foto: Gerd Altman via Pixabay

Het is in China begonnen, mensen werden ziek. Het openbare leven kwam tot stilstand. Bedrijven stopten met hun productie en na een tijdje begon ook de rest van de wereld er wat van te merken. Er kwam schaarste.

Door Jackie Crince Le Roy

Toen als donderslag bij heldere hemel, sloeg het virus ook toe in Europa, als eerste in Italië. Mensen werden ziek, zwaar ziek en de noodtoestand werd afgekondigd. Iedereen dacht, het is onder controle. Maar niets is minder waar. Het waait over heel de wereld. Een ‘griepvirus’ kent geen grenzen. België, Frankrijk, Spanje, Duitsland en nog vele andere landen maken kennis en overal zie je min of meer gelijke taferelen.

Deze pan-epidemie is nu sinds een tijdje ook in Nederland. Er zijn mensen die zeggen waar maak je je druk over, andere die zijn zwaar in de put en zien overal de crisis is. Maar wat is nu waarheid?

De overheid doet haar best alles in goede banen te leiden. Perscommuniqués, interviews, tv uitzendingen en ga zo maar door. Er is een stroom van informatie op gang gekomen. En dat is goed. Alleen hoe de Nederlander met deze pan-epidemie omgaat is verrassend.

Toiletpapier?

Tot mijn stomme verbazing begon de run op de supermarkten. De eerste fase was dat mensen insloegen alsof de feestdagen voor de deur stonden. Karren vol met lekkers gingen de deur uit. Vervolgens sloeg de sfeer om, men sloeg in alsof het oorlog werd en de run op het toiletpapier ontstond.

Karren vol gingen de deur uit. De oproep van onze minister-president Mark Rutte om vooral niet te hamsteren zette geen zoden aan de dijk. Het leek wel alsof de situatie verergerde. Winkels die de deuren dicht hielden omdat er teveel mensen in de zaak staan. Of dicht moesten omdat de schappen leeg waren. Elders sloegen ze elkaar de hersens in over wc-papier. Kortom de mensen slaan door. De supermarktbranche geeft aan dat er genoeg is, alleen door deze run op de levensmiddelen kunnen ze het stomweg niet bijbenen.

Er is bij veel mensen een gevoel naar boven gekomen van tekort. Angst dat er niet genoeg is. Een diepgewortelde overlevingsdrang komt naar voren. Het recht van de sterkste. En vooral ikke ikke ikke.

Hulp bieden

We leven in een maatschappij met veel ouderen en hulpbehoevende mensen. Deze mensen vallen nu onder de regel kwetsbare ouderen en dienen thuis te blijven. Immers zij hebben minder weerstand en zijn vatbaarder voor dit virus. Sommige hebben kinderen en familie in de buurt die naar hen omkijkt, helaas zijn er ook veel mensen waarbij dit niet het geval is.

Op facebook ontstaan er allerlei hulpgroepen, geweldige initiatieven, maar kijk ook eens dichterbij huis. Gewoon in de straat waar je woont. Wie zou er hulp kunnen gebruiken?

Gooi een briefje in de bus bij je buren met je naam en telefoonnummer en biedt aan dat je wilt ondersteunen. Door bijvoorbeeld boodschappen te doen of het hondje uit te laten of even langs de apotheek of zoiets.

Denk eens na hoe je kunt helpen, want Samen komen we een heel eind!

Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen