Zo eens in de zoveel tijd worden er zogenaamde stukken 'gebakken spons' gevonden. Volgens het verhaal zouden honden dit lekker vinden, opeten en de spons zou moeten opzwellen waardoor een hond kan overlijden.
Wat er ook gevonden wordt, gebakken spons is het niet. Er is ook na meldingen, nog nooit een stuk spons (gebakken of ongebakken) in de maag van een hond aangetroffen door geen enkele dierenarts. Gemelde gebakken sponzen bleken ook geen spons te zijn.
Een gebakken spons betekent meteen dat iemand dat zelf heeft gemaakt en verspreid om schade aan te richten. Vandaar dat we onmiddellijk boos worden. Het is een afschuwelijke gedachte dat iemand moedwillig dieren schaadt. Dat is ook iets wat gebeurd, zo weten we uit de media maar dat gebeurd nooit met het gebruik van gebakken sponzen en is aangetoond, ook nog nooit gebeurd.
In 2015 werd er onderzoek gedaan door het Nederlands Forensisch Instituut (NFI) op verzoek van de Dierenpolitie. In korte tijd werden er toen maar liefst 60 meldingen gedaan van gevonden gebakken sponzen in Oost-Nederland. Het gevonden materiaal werd onderzocht en gebakken spons werd niet één keer aangetroffen.
De 'gebakken sponzen' die recent aangetroffen zijn in de gemeente Renkum, zijn ook geen sponzen. Maar eerlijk is eerlijk, de brokken lijken er wel op!
Uit de onderzoeken kwam naar voren dat de brokken uit verschillende materialen bestonden, veelal kun je die onder de term zwerfvuil samenvatten. In één geval was er wel een hondje ziek geworden, het arme dier had een vetbol voor vogels opgegeten en overleed daaraan ook.
Buiten vetbollen, werd purschuim en ander bouwmateriaal aangetroffen en ook vlokkenschuim, schuimrubber, broodkorsten, vuurwerkresten, stukgebeten speelballen, in een enkel geval ook spons, maar dat bleek dan om een weggegooide (zwervende) schoonmaakspons te gaan. Ook natuurlijk materiaal werd gevonden zoals bepaalde zwammen of paddestoelen en (oude) nesten van wespen en eikenprocessierupsen.
Men vermoed dat vooral het purschuim voor een opleving zorgt van dit Broodje Aap verhaal. Het is veel gebruikt in de bouw en komt daarom ook vrij bij sloopwerkzaamheden. Het is vrij licht in gewicht en wordt door de tijd nóg lichter, het kan door de wind alle kanten op geblazen worden. Door zonlicht kan het er 'gebakken' uit gaan zien en zelfs een gefrituurde geur krijgen.
Ook bij schuimrubber valt voor te stellen dat als het al een paar jaar 'zwerft' het door weersinvloeden en het 'gerol' door de natuur niet meer herkenbaar is als schuimrubber.
Die invloeden en het niet meer herkenbaar zijn als het materiaal wat het ooit was, voedt het verhaal maar het maakt het nog steeds niet waar. Inwoners kunnen dus gerust zijn qua dierenmishandelaars, maar zwerfafval is ook niet iets waar we blij mee hoeven te zijn. Je dier kan op zijn minst zich niet lekker voelen als het iets at wat niet in zijn of haar lichaam thuishoort, een telefoontje naar de dierenarts is dus vaak wel verstandig.
Er worden op jaarbasis vele honden naar dierenartsen gebracht omdat ze iets gegeten hebben wat niet goed voor ze is en ook katten kan dat gebeuren. Spons is simpelweg nog nooit in de maag van een hond of een kat aangetroffen. Diverse dierenartsen vertellen dat ook op hun websites. Het Medisch centrum van Dieren
deed wat meer onderzoek naar wat er zoal wél aangetroffen wordt en maakte voor zowel honden als katten een top 5 van de voorwerpen die in de darm, slokdarm of maag aangetroffen worden
Maar ook:
De meeste aangetroffen materialen zijn dus vooral zaken die in en rond het huis te vinden zijn en geen gebakken spons. Je zou de proef op de som kunnen nemen door eens zelf een spons te bakken om te zien hoe dat eruit ziet. Maar gelukkig is er op het wereld wijde web iemand te vinden die dat al deed.
De foto is gemaakt door Elzo Matala en geplaatst op Wikimedia
, deze spons is dus NIET ergens aangetroffen maar speciaal voor de foto gebakken.