Oosterbeek in actie voor vluchtelingen: de eerste dag

William en Jos vertrokken afgelopen maandag naar Griekenland om daar vluchtelingen te helpen, dit is het verslag van hun eerste dag in de haven van Athene.

' Oosterbeek in actie voor vluchtelingen ' zet zich vrijwillig in voor directe hulp aan vluchtelingen en ze houden ons op de hoogte van wat daar gebeurd de komende dagen.

De eerste dag

Vanochtend zijn we naar de haven gegaan. Het lijkt allemaal mee te vallen maar je ziet de omvang niet door de spreiding. Bij pier E2 zijn ongeveer 1100 mensen. We gaan daar helpen met de lunch distributie.

In de hal hangt een zurige lucht, er verblijven ongeveer 200 mensen. Allemaal hebben ze kamertjes gemaakt van dekens, kamertjes zonder wanden weliswaar, de tassen scheiden de families. Geen fijn beeld om te zien of te ruiken. Het is erg chaotisch bij pier E2 en hier is toch de meest strikte structuur. Ik ben benieuwd naar de andere pieren.

Twee rolstoelers en een kind

William is al aan het werk als bemiddelaar. Helemaal geïsoleerd staat een tentje met twee rolstoelers en de zoon van één van hen. Alle andere tenten zijn daar al weg. Deze tent moet verplaatst worden van de politie maar ze willen niet. William bemiddelt om problemen te voorkomen.

De twee rolstoelers hebben eigenlijk veel meer zorg nodig dan in eerste instantie leek. Beide hebben een katheter. Kun jeje voorstellen hoe dat is zonder zorg, zonder sanitaire voorzieningen? Kortom, deze mensen moesten niet alleen een ander plekje zoeken, deze mensen moesten gewoon naar een betere opvang. Waar begin je dan? UNHCR (United Nations High Commissioner for Refugees).

Ik heb een Griekse UNHCR-er gebeld die ik nog van Kos kende. Hij noemde een naam en zou me nog een alternatief appen met telefoonnummer. Al wachtend kijk ik om en dan zie ik zo maar William met een man met blauw UNHCR hesje praten. Ik ga er op af en het blijkt de man met de juiste naam! Toeval bestaat niet! Al pratend komen we steeds dichter bij ons doel. Onze nieuwe vriend praat met een van de rolstoelers en zo wordt het relocatieprogramma opgestart.

Zo doe je dat dus. Als je het niet vraagt, krijg je het ook niet. Afwachten of het lukt, maar de intentie is er in ieder geval.

Van gevierd acteur naar bezorgde vader

In de middag hebben we een afspraak met een Afghaanse familie. Hun 2 jarige zoontje is ziek en we gaan hun situatie bekijken en inschatten wat nodig is.

Het gezin verblijft in een relatief goed kamp. Misschien wel het beste van Griekenland maar wel overbevolkt; 1200 mensen. De meesten in een huisje met één kamer, twee stapelbedden tegen elkaar en net genoeg ruimte om er omheen te lopen. Sommigen wonen in tenten waarmee ze uit de havens kwamen.

Het Afghaanse gezin zit in zo'n huisje met twee volwassenen en drie kleine kinderen waarvan één dus met flinke beperkingen. Cerebrale parese en epilepsie. Het kind is twee jaar en een schatje, goedlachs maar heel onrustig.

De man is overigens een bekend persoon in Afghanistan; een acteur. We hebben enkele praktische zaken besproken over de zorg voor hun zoontje. De man heeft ook nog wat concrete vragen gesteld over werk, nu hij besloten heeft in Griekenland asiel aan te vragen.

Daar ga ik de komende dagen antwoord op zoeken. Als het goed is krijgt hij vandaag de medicijnen voor zijn zoontje en dat is een zorg minder. Ze zaten al twee dagen zonder. Het belangrijkste echter was gewoon mijn bezoek en mijn belangstelling.

Jos Janssen en William Alfarhat

Jos en William helpen met helpen? Ze kunnen iedere cent gebruiken. Stort een bedrag(je) op NL67ASNB0932283446 tnv JJG Janssen of naar paypal.me/oosterbeekinactie

Oosterbeek in actie en hun Facebook