Ook deze vakantie: wat nemen we en wat moet er mee. Bij ons krijgt iedereen de opdracht een lijstje te maken. Op de PC staan verschillende voorbeeldlijsten. Hoe handig is dat. Uitprinten, weg strepen wat er voor jou niet van toepassing is. En vinken maar.
Door juffrouw Raadgever
Gewapend met het lijstje gaan we een week voor de vertrek datum op pad. Vol goede moed en een dosis energie van heb ik jou daar. De verwachtingen zijn hoog want iedereen heeft een goed gevulde portemonnee. Geld apart gelegd van het maandelijkse zakgeld en hebben ze zelf ook flink moeten werken. Vakken vullen en folders rondbrengen. Eén van hen staat tot ’s avonds laat in een restaurant de afwas te doen. Respect.
We parkeren in het centrum. Eerst duiken we met zijn allen een kledingzaak in. Tussen de uitgestalde rekken met korte broeken, T-shirts en zonnejurkjes verspreiden we ons al gauw. Het valt niet mee om als moeder met iedereen mee te kijken. Dus ga ik op een krukje tegenover de gesloten gordijnen van de pashokjes zitten. Zo nu en dan komt één van hen tevoorschijn en moet er gekeurd worden.
Tot mijn grote vreugde ontdek ik dat ze best kritisch zijn. Zo leuk om te zien hoe snel ze volwassen keuzes maken. En hoe verschillend ook. Eén ding is zeker; Over smaak valt niet te twisten. Eerlijk is eerlijk met open mond bekijk ik de combinaties die uit gekozen worden. In sommige printen zou ik me echt niet durven vertonen. Heb ik het nog niet eens over de kleuren gehad. Oog verblindend….
Weet je het zeker?
Mijn steeds weer gestelde vraag is dan ook. “Weet je het zeker? Echt, dat kun je alleen in de vakantie dragen hoor.” Waarop ik steevast een antwoord krijg in de strekking van: of ze dat zelf al niet bedacht hadden. Ze willen alleen weten of het ze staat! Blij met mijn plekje laat ik de modeshow over me heen komen.
Na ruim een uur kunnen we vakantie kleding van ons boodschappen lijstjes afstrepen. Inmiddels ben ik een uitputting nabij en voelt mijn hoofd rood aan. Ik beloof mezelf dat ik het volgende jaar niet weer zo mee hoef.
Bij de kassa blijkt dat ieder zijn eigen tas wil. De kassière vraagt of we wel weten dat er tegenwoordig voor die tassen betaald moet worden. Eén van de jongens kijkt haar strak aan en vraag of zíj wel weet dat wij niet van een andere planeet komen en dus best weten dat dit inmiddels al lang zo is. Maar toch bedankt.
Het meisje krijgt een rood gezicht en mijn zoon ontvangt een flinke por, van zijn broer, in de zij. Deze sist: “Doe normaal”. Even houd ik mijn adem in. Oei, de stemming wordt er niet beter op. Maar er gebeurd verder niets, pfffff. Buiten de winkel is er even overleg. Omdat iedereen nog iets uit verschillende winkels nodig heeft besluiten we dat ieder maar even voor zichzelf moet gaan.
Lang leve de gezinsapp
Ik loop met onze dochter naar de plaatselijke grote drogist waar, zo zegt ze, alles aanwezig is wat zij nog nodig heeft. Nou ik hoop het. Uit ervaring weet ik dat zij zeker nog ergens anders even wil kijken. En ja hoor, bingo en dus duik ik het eerste, het beste terras op en zeg: “App me maar als je me nodig hebt.”
Wat ben ik achteraf blij dat ik die keuze gemaakt heb. Regelmatig krijg ik een appje voor overleg. Zal ik. Of wat vind jij. Na, voor mijn gevoel uren, krijg ik een appje dat ik als chauffeur bij de auto verwacht wordt. En ja hoor daar staan ze. Moe en uiterst tevreden met de aangekochte spullen voor de vakantie. En ik; ontspannen, na een hele poos op een terras met een drankje. De app bij de hand voor overleg. Wetend, ik ben in de buurt. Kijkend naar een stroom van winkelende mensen. Vaders en of moeders met kinderen. Vaak in druk overleg van wel of niet. Ik laat me graag als chauffeur gebruiken. Geen probleem.
Thuis gekomen blijkt dat nog niet alles aanwezig is. Maar dat komt ook goed. Ik raad je aan. Probeer het ook eens op deze manier. Het gaat je echt bevallen.
Echte vakantie voorpret dus. Niks stress.
Met vriendelijke groet juffrouw Raadgever
