Inmiddels duurt de Corona veel langer dan dat we in het begin van het jaar hadden durven vermoeden en ontstaan er barstjes in onze welwillendheid.
Door Jackie Crince Le Roy
Gisteravond werd ik weer eens met mijn neus op de feiten gedrukt over hoe egoïstisch sommige mensen kunnen zijn en geen oog meer hebben voor anderen om ons heen, alleen Ikke Ikke en de rest kan stikken.
Het is een tendens waar ik niet van hou. Aandacht voor elkaar is soms ver te zoeken. Mensen zijn het zat, klaar met alle regels die worden opgelegd. Maatschappelijke excessen ontstaan.
Pedo jagers, anti zwarte piet, boeren in opstand, demonstraties, antisociaal gedrag en nog veel meer. Waar is het gezonde verstand gebleven? Waar is het sociale gedrag naar elkaar toe? Wat maakt dat sommige mensen alleen nog maar aan zichzelf kunnen denken.
In het begin…
Begin van het jaar ontstonden er allerlei acties. Bloemetjes voor verzorgingshuizen, fruitmandjes en nog veel meer. En nu zoveel maanden later? Is het stil. Langzaam geraken we in een situatie waarin het ‘gewoon’ is. Eenzaamheid, isolatie, verharding en anti sociaal gedrag.
Maar persoonlijk vind ik er niks gewoons aan. Ik vind het een verarming.
Kijk om naar je buurman en buurvrouw. Vraag hoe het met ze gaat? Bel je oude moeder of vader wat vaker en vooral ga op bezoek. Kun je zelf niet? Regel wat voor ze.
Het gaat echt niet om die cadeautjes. Het gaat om de aandacht. Even een praatje, even belangstelling hoe het nu met jou gaat. Gewoon van mens tot mens.
Hou daarnaast je mening een keer voor je. Je hoeft niet altijd de maatschappij te trakteren op je eigen bittere mening. Wees bewust van wat jouw bijdrage is en doe eens lief. Tel eens tot tien voordat je je zurigheid de wereld in slingert. Denk eens na over de impact van wat jij zegt en doet.
We zitten allemaal in het zelfde schuitje, dus laten we het vooral leuk en goed hebben met elkaar. Kijk naar wat er wel kan in plaats van wat er niet kan. En dan kan er plots best veel.
De moraal van dit verhaal is; loop niet zo te zeuren! En kijk vooral naar wat er wel kan.
