Oosterbeek in actie voor vluchtelingen: de vijfde dag

William en Jos vertrokken vorige week maandag naar Griekenland om daar vluchtelingen te helpen, dit is het verslag van hun vijfde dag in de havens van Athene.

‘ Oosterbeek in actie voor vluchtelingen ‘ zet zich vrijwillig in voor directe hulp aan vluchtelingen en ze houden ons op de hoogte van wat daar gebeurd de komende dagen. Het verslag van gisteren kun je hier lezen.

De zaterdag werd een mislukte rustdag. We hadden eigenlijk het plan om een leeg vluchtelingenkamp te bezoeken vijf uur rijden van hier, maar vonden dat toch wat impulsief en zo. En eigenlijk hadden we gewoon een rustdag nodig. Stappen zijn gezet om anderen het kamp te laten inspecteren.

Maar voor we konden relaxen moest ik nog even naar de UNHCR. Het liep anders. Ik weet eigenlijk niet exact meer hoe dat kwam. In ieder geval wilden we even bij de rolstoelers kijken hoe het er mee stond en daar kwam het een na het andere op ons af. Het belangrijkste was een 20 jarige jonge man in een rolstoel met een catheter. Als er 2 rolstoelers met een catheter een aangepaste locatie kunnen krijgen, waarom dan niet de derde ook? Dus in gesprek. Al pratend blijkt dat hij gewond is geraakt bij een raketaanval en dat hij in Turkije is behandeld. Hij leek verlamd, maar nu komt het gevoel terug in zijn benen. Deze man heeft goede medische revalidatiebegeleiding nodig en verzorging.

Het Rode kruis is aanwezig en nog een Griekse dokterspost, maar zij doen alleen consulten en medicijnen, geen verzorging. De broer van deze jongeman is samen met hem gereisd maakt kijkt niet naar zijn 2 jaar jongere broertje om. Een in Piraeus ontmoette vriend doet alles voor deze jongen. Een beetje wrang want als hij in aanmerking komt voor relocatie, kan normaal gesproken de broer mee, maar niet de vriend. Afijn, we waren toch al op weg naar UNHCR.

Toen kwamen we een UNHCR team tegen onderweg, terwijl we op pad waren naar hun kantoor en zijn direct in gesprek gegaan. De relaties zijn echt allerhartelijkst. Deze mensen zien het belang van wat wij doen en nemen onze observaties serieus. En dat is erg prettig. Een van hen drong zelfs aan dat we maandag bij hem op bezoek komen in het kamp Malakasa, om te zien hoe erg het daar is. Toen ik aankondigde dat er deze maand nog een verpleegster met vele jaren aan vluchtelingenervaring zou komen, smeekte hij haast dat ze daar heen zou gaan. "These poor Afghani people have nothing and the whole world has abandoned them!" Inmiddels is besloten maandag daar te gaan kijken en we nemen 2 sprekende mensen mee.

De 3 UNHCR-ers nog een lift gegeven terug naar E2 (pier) en toen werden we op opgeschrikt door een waarschuwing dat de Gouden Dageraad het terrein opgekomen was om te demonstreren. Dat betekent het volgende protocol: Alle vluchtelingen naar binnen, afwachten tot de storm is gaan liggen. Deze mensen zijn soms extreem gewelddadig. Maar het was vals alarm, het was een groep anti-fascisten die hun steun kwamen betuigen. Klein detailtje hadden ze gemist; een belletje had een hoop paniek kunnen voorkomen.

Toen eindelijk de tijd aan ons zelf. Even lunchen bij onze vriend Savvad (van het gelijknamige restaurant in Athene; zeer aan te raden. De lekkerste Kebabs van de wereld, met het mooiste uitzicht van Athene. En William is dikke maatjes met de eigenaar)

Maar ook dat liep weer anders. Savvad had ons al een geholpen met 1000 flesjes water voor de helft van de prijs en nu zou hij ons helpen met verse salade voor de mensen in Ritsona. Een voorbeeld: Tomaten kosten bij de groenteboer €2,30 per kg. Wij krijgen 200kg voor tussen de €100 en €140. Hij regelt het hele pakket met zijn leveranciers, inclusief vervoer. Wij hoeven alleen maar af te rekenen. Deze man heeft 11 restaurants, dus hij heeft wat in de pap te brokkelen bij de toeleveranciers. Fijne man ook, hij wil er geen cent aan verdienen, het is voor de vluchtelingen.

Maar toen was het al weer 17 uur. Niets zwemmen, de voedseldistributie van de avond stond op het programma vanaf 20 uur. Een reportage daarvan deel ik met jullie via het UK team.

Maar een bijzonder succesvolle dag! Rusten kan altijd nog. Uiteindelijk was het weer middernacht toen we in het hotel kwamen. William en ik zijn toen even los gegaan. Als het overdag niet kan, dan maar 's nachts.

Jos en William helpen met helpen? Ze kunnen iedere cent gebruiken. Stort een bedrag(je) op NL67ASNB0932283446 tnv JJG Janssen of naar paypal.me/oosterbeekinactie

Oosterbeek in actie en hun Facebook