Oosterbeek in actie voor vluchtelingen: de zevende dag
William en Jos vertrokken vorige week maandag naar Griekenland om daar vluchtelingen te helpen, dit is het verslag van hun zevende dag in de havens van Athene.
‘ Oosterbeek in actie voor vluchtelingen ‘ zet zich vrijwillig in voor directe hulp aan vluchtelingen en ze houden ons op de hoogte van wat daar gebeurd de komende dagen. Het verslag van gisteren kun je hier lezen.
De zevende dag
Vandaag goed nieuws voor onze eerste cliënt hier, de Afghaanse man met het gehandicapte zoontje van 2,5 jaar. Hij heeft asiel aangevraagd en dat betekent dat hij mag werken. Ik kreeg vanochtend de bevestiging. En aangezien hij goed Engels spreekt en Farsi/Dari/Urdu, heeft hij een reële kans ook daadwerkelijk werk als vertaler te kunnen vinden. Nu op zoek naar een lokaal adres want het kamp kun je niet opgeven als woonadres. Mooi begin van de dag.
En nog een leuke reactie van een vluchteling: "We durven deze olijfolie niet eten. Hij is te lekker!" Kijk, die reactie klinkt als muziek in onze oren. Het was slechts een klein beetje maar een echte delicatesse voor hen in deze positie. Blij mee!
Plannen zijn er om bijgesteld te worden
De maandag liep weer volledig anders dan gepland. We hadden het plan een kamp te bezoeken. Het was op uitnodiging van de UNHCR. Maar er was ook nog dat jongetje met Leishmaniasis .
De ouders hadden zo weinig vertrouwen in het ziekenhuis, dat ze niet meer wilden gaan. Met hulp van een Griekse kinderarts ter plaatse voldoende argumenten verzameld toch te gaan en het was succesvol. Veel onduidelijkheid is opgehelderd, vooral door het doortastende optreden van William.
Het kindje van 11 maanden kreeg een VIP behandeling in het kinderziekenhuis dat we bezochten. Volle wachtkamer maar geen wachttijd voor ons, een meeting met minstens 6 artsen en assistenten (de tel kwijt geraakt) vanuit diverse disciplines om uit te leggen wat er aan de hand is en wat er gedaan is tot nu toe.De vader was overtuigd dat toch het beste gedaan is.
Er is bevestigd dat de parasiet dood is. De zweren zitten nog op het hoofd en dat kan wel meer dan een jaar duren. Maar het ziekenhuis biedt een cosmetische behandeling aan. Weghalen van de zweren en opvullen met nieuwe huid. Anders zou dit jongetje de rest van zijn leven flinke littekens op zijn voorhoofd houden. Onze nieuwe vrijwilliger Astrid gaat dit begeleiden; het is haar eerste taak. Ondanks de VIP behandeling koste dit bezoekje zoveel tijd, dat een bezoek aan het kamp niet zinvol meer was.
Terug in de haven bleek dat de Syriërs en Yezidis het aanbod van de overheid hadden aanvaard en er werden honderden mensen vervoerd naar een nieuw kamp. De foto's zijn hoopvol. We bezoeken dit kamp, en het andere, woensdag.
Nog even geprobeerd met een Farzi tolk contact te zoeken met Afghanen op het Victoria Plein, maar dat was een onmogelijke missie. We werden bestormd door mensen met allerlei problemen. Na een uur waren we 30 meter opgeschoten. Het was teveel en we zijn maar weggegaan. Maandagavond om 18 uur, besloten we af te schakelen. Het 'weekend' was begonnen. Woensdag weer verder.
De achtste dag
Redactie: De achtste dag (dinsdag) was voor Jos en William een welverdiende rustdag. Ze zijn lekker met een bootje de zee opgegaan en hebben een etentje met andere vrijwilligers gehad.
Helaas hadden ze maandag ook dikke pech. Jos schrijft op Facebook: 'William en ik zijn gisteren onze tassen kwijtgeraakt. Er is ingebroken in de auto, terwijl we ontspanden in een restaurant. Geen grote problemen, maar ons werkmateriaal is weg en wat persoonlijke dingen. Gelukkig niet mijn aantekeningen met contact informatie en cliëntgegevens. Wel de homeopathie kit, de EHBO kit, de map met info over bijvoorbeeld de juridische procedures enzovoort. Een slecht begin van ons vrije 'weekend'.'
Jos Janssen en William Alfarhat
Jos en William helpen met helpen? Ze kunnen iedere cent gebruiken. Stort een bedrag(je) op NL67ASNB0932283446 tnv JJG Janssen of naar paypal.me/oosterbeekinactie
Oosterbeek in actie en hun Facebook
