Als je deze foto ziet denk je misschien; ‘Ik zit in het Amazone gebied’.
Maar nee hoor, ik heb deze foto gemaakt aan de oostkant van De Kiepen van Beels bij landgoed De Keijenberg. Het zijn Douglassparren en geen kleintjes! Ik schat ze op minstens 40 meter hoog. En er staan er op zo’n anderhalf hectare een stuk of 50. Het zijn echt reuzen, Renkumse Reuzen. Ik weet niet hoe oud ze zijn maar als ik de kaarten op Topotijdreis.nl bekijk dan zouden ze omstreeks 1900 geplant kunnen zijn. Als dat waar is dan zijn ze dus 125 jaar oud.
Ik droom wat weg als ik, liggend op mijn rug, langs de stam omhoog kijk. Ik vind ze machtig. Het zijn masten van bomen. De Verenigde Oost-Indische Compagnie, afgekort de VOC (1602-1800) zou ze onmiddellijk gekapt hebben om ze te gebruiken voor hun spiegelretourschepen. Dat zijn driemasters, 40 meter lang met 800 ton laadvermogen voor de handel met Indië. De VOC was de eerste multinational ter wereld en was toentertijd machtiger dan welk land dan ook. Het voerde oorlog om gebieden in Azië te bezetten en om te vormen tot koloniën. De VOC vervoerde slaven naar die koloniën toe omdat witte mensen niet zo hard konden werken in de tropische zon, maar ook omdat het goedkope arbeid was. In de periode 1700-1795 werkten er 317.000 mensen voor de VOC. Geen klein clubje dus.
De Westindische Compagnie (1621-1792), de WIC, had ook Douglassparren nodig voor hun schepen. De WIC heeft korter bestaan maar heeft ook een ‘mooie’ reputatie. Ze hebben ca. 300.000 slaven vervoerd van West Afrika naar de Amerika’s en ze mochten aan ‘Kaapvaart’ doen; door de toenmalige Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden wettelijk toegestane piraterij. U weet wel Piet Hein die de Spaanse Zilvervloot jatte.
Ik ontwaak weer uit mijn droom en denk; ‘Wat een geluk dat deze machtige reuzen niet geëindigd zijn op halve oorlogsschepen’. Hoe langer ik naar ze kijk hoe imposanter ze worden. Je wordt er een beetje stil van. Ik verwonderde mezelf over zo’n grote levende plant.
Uit verwondering ontstaat respect en uit respect ontstaat zorg. Dat heb ik niet zelf bedacht maar dat heb ik geleerd van Matthijs Schouten, natuurfilosoof bij Staatsbosbeheer. Wat kan die man je pakken met zijn verhaal over hoe de huidige wereld zo veranderd is in een kille, individualistische samenleving waarin vooral het geld bepalend is voor wat er gebeurd. Maar ook wat we daar aan kunnen doen! Het is echt de moeite waard om even naar zijn 10 minuten durend betoog te luisteren. (Terug naar een gemeenschap van leven - Koneksa Mondo, even naar beneden scrollen).
Hij heeft zijn betoog gehouden bij de Wodanseiken in Wolfheze! In een paar zinnen: We hebben in de afgelopen 2 eeuwen vooral ons hoofd, ons denken, ons verstand ontwikkeld. We bekijken alles wetenschappelijk, technisch en economisch. Maar dat leidt niet tot anders handelen. We weten, sterker nog, we hebben bewezen dat de aarde opwarmt, dat de inkomensongelijkheid over de hele wereld groter wordt, dat er onschuldige mensen vermoord worden in vreselijke oorlogen, maar we doen er niks aan.
Dat komt volgens Matthijs doordat we ons hart, ons gevoel, ons bewustzijn veel minder hebben ontwikkeld dan ons verstand. Die scheefgroei leidt tot onmacht om daadwerkelijk beter voor de elkaar en voor de natuur te zorgen.
‘Want’, zegt hij: ‘Je zorgt alleen maar voor iets om iemand als je zielsveel van iemand of iets houdt. We houden niet meer van elkaar. We weten dat mensen in Oekraïne, Gaza, Soedan, Myanmar ontzettend lijden aan oorlogsgeweld. We weten het, we zien het elke dag op TV en toch blijft het maar door gaan. Hoe kan dat nou? En we houden ook niet meer van de natuur zoals je van je kind, je vader of moeder of je partner houdt. We blijven de natuur maar als bron van grondstoffen zien. Het is soft om ‘met een boom te knuffelen’ zoals je met je partner knuffelt. Dat doe je hooguit als hobby of in het weekend, of als je dronken bent of teveel pilletjes geslikt hebt, dat doe je niet als je ‘verstandig’ bent!
Matthijs sluit zijn betoog af met: ‘Verandering kan alleen van binnenuit komen. Vanuit een gevoel van liefde, betrokkenheid en verwondering. Niet door data of regels, maar door de ervaring van verbinding. Wanneer je je zorgen maakt om iets waar je van houdt, dan doe je wél wat.’
Nadat ik het betoog van Matthijs beluisterd had ben ik weer naar mijn twee Renkumse Reuzen gewandeld. Ik voel me verbonden met ze. Ik heb respect voor ze. ‘Houden van’ gaat me nog te ver, maar ze mogen absoluut bestaan en niemand mag ze omhakken, dan klim ik er in, als me dat nog lukt!
Kees van Veluw
Kees heeft jaren columns geschreven voor het huisblad van de WUR (Resource) en voor Ekoland (het blad voor de biologische landbouwsector). Kees woont nu al 25 jaar naar volle tevredenheid in Renkum, is actief in het Dorpsplatform Renkum Heelsum en bij Boerderij Veld en Beek. Hij wil graag schrijven over Renkumse zaken, maar ook over het leven algemeen.
Op Renkum Nieuws kan dat en Kees gaat op regelmatige basis een column schrijven. (eventuele reacties kunnen naar [email protected], ze worden dan naar Kees doorgestuurd).
Renkum.nieuws.nl richt zich op berichtgeving op lokaal niveau. Onze bezoekersaantallen blijven stijgen, wat onder andere goed is voor de zichtbaarheid van onze adverteerders. Wil jij je naamsbekendheid vergroten?
Wij denken graag met je mee om de reclame-euro zo optimaal mogelijk te besteden. Door lokaal te adverteren op Renkum Nieuws tegen een concurrerende prijs! Neem contact op met Dolf Verschuren via de telefoon: 06 – 4025 3846 of mail: [email protected].
De nieuwsredactie is te bereiken via [email protected].