Een pasgeboren baby omringen we met aandacht, warmte en liefde. We geven die kleine spruit eten, we leren ons oogappeltje met engelengeduld lopen en later helpen we die eigenwijze puber zijn weg te vinden in het leven.
Zorgen vanuit je hart, voor iemand die niet voor zichzelf kan zorgen, is dat niet een van de mooiste dingen die we kunnen doen in ons leven?
‘Gewoon’
Je wordt ‘gewoon’ de trotse pappa en mamma, van de mooiste en liefste baby van de hele wereld. Iedereen feliciteert je en iedereen vind het prachtig én heel gewoon. Maar als die liefste en mooiste baby van toen, later met diezelfde liefde, voor zijn vader of moeder gaat zorgen, vinden we dat niet zo heel gewoon en wordt er gezegd.
“Dat zorgen valt zeker niet mee, hoe houdt je dat vol? Bijzonder hoor, dat je dat doet.”
Is het echt bijzonder? Zorgen voor degene die vroeger met liefde voor jou heeft gezorgd? Blijkbaar wel, want zorgen voor ouders noemen we zwaar en bijzonder en zorgen voor een baby noemen we prachtig en mooi. In beide gevallen wordt er gezorgd voor een heel bijzonder iemand in ons leven, die niet voor zichzelf kan zorgen.
Komt het misschien door de naam?
Door het geven van een naam aan een handeling, gebeurtenis of ziekte plakken we er ook gelijk een label op. Ander zorgen dan voor een baby noemen we mantelzorgen en daar word je niet mee gefeliciteerd.
Een voorbeeld van een label. Wanneer wij ons best doen om in het hier en nu te leven, zijn we goed bezig. We noemen dit mindfulness. Maar iemand die niet aan mindfulness doet en alleen in het hier en nu leeft noemen we dement en dan ben je niet goed bezig.
Soms zit er een hele wereld achter dat label wat we erop geplakt hebben. Wanneer we de moeite nemen om die wereld te ontdekken dan kunnen we soms heel anders gaan denken over zaken als dementie en zorgen voor.
Misschien dat dit jouw kijk op mantelzorger iets breder heeft gemaakt of misschien wel heeft veranderd. Als we heel jong zijn kunnen we niet voor ons zelf zorgen en zijn we afhankelijk van andere. Wanneer we heel oud zijn kunnen we misschien niet
meer voor ons zelf zorgen en zijn we afhankelijk van anderen. Laten we daarom in de tussentijd zorgen voor degene die niet voor zichzelf kunnen zorgen.
Ignar Rip
